در طول زندگیم تا به حال جمله ای زیباتر از اینکه: "نترس من همیشه کنارتم" نشنیدم.
این جمله انرژی زیادی برای گفته شدن نمیگیره ولی انرژی من و به طرز عجیبی به حداکثر خودش میرسونه.
نترسِ ابتداش همون کلمه نترس عادیه ولی شنیدنش از بعضی ادما فرق میکنه.نترس این آدما یعنی یادته من همونیم که هیچوقت هیچوقت تنهات نمیذاره؟
یادته هرمشکلی و باهم حلش کردیم؟یادته دنیاهم تنهات میذاشت من بودم؟پس دیگه نترس،و اون لحظه تو حتی از سیاه ترین روزها و شب ترین شب ها نمیترسی.
من همیشه کنارتم.یعنی من همونم که یه لحظه ام تنهات نمیذاره.یعنی فقط فکر مشکلاتت باش منی که اینقدر دوسم داری و دلت به دلم بنده همیشه هستم نگران بودن و نبودن من نباش.
پدرم همون کسیه که همیشه موقع سختیا بهم میگه"نترس من همیشه کنارتم"
چند ماهی میشه که درد معده و شکم دارم و الان تو مرحله ای هستم که نمیتونم غذا بخورم و اگر حتی بخورم حالت تهوع شدید اونقدر اذیتم میکنه که قسم میخورم دفعه بعد دیگه هیچی نخورم.مدام درحال کم کردن وزنم.طوری که میترسم روی ترازو برم.
اونقدر دکتر رفتم که دفترچه بیمه ام تموم شده ولی نه تشخیص درست حسابی میدن و نه داروی مناسبی و من فکر میکنم هر روز که اینا چجوری دکتر شدن؟
امروز صبح رفتم پیش دکتر و گفت فقط عصبیه مثل تمام دکترای دیگه که اینو گفتن.ولی من مطمئنم ضعف در تشخیص خودشون رو با گفتن بیماری عصبی توجیه میکنن منم که خدا بخواد از دوکیلومتری استرس و اضطرابم مشخصه.
گاهی آدم احساس میکنه به بن بست رسیده و تلاشش بی فایده است.گاهی احساس میکنه ته خطه و من الان دقیقا همین حس و دارم.
اعصابم ضعیف شده و حوصله هیچکس و هیچ چیزو ندارم.نه چیزی خوشحالم میکنه و نه اشتیاقی دارم.
این روزها ولی میگذرن وتموم میشن مثل همه مشکلات دنیا که یه روز تموم میشن.
اینجا مینویسم تا سالها بعد یادم نره تو چه شرایط سختی دوام آوردم.
درباره این سایت