برای بعضی ها متاسفم.
متاسفم که رویای غیرواقعی رو به بچه ۱۷ یا ۱۸ ساله القا میکنن.
اونقدر زندگی خودشون رو بعد از قبولی در رشته پزشکی آرمانی به تصویر میکشن که یه دختر یا پسر تمام هدفش از قبولی تو رشته پزشکی و دندانپزشکی بشه استتوسکوپ انداختن گردنش و روپوش سفید پوشیدن و شنیدن اسم خانم دکتر یا آقای دکتر.
واقعا تا کی میخواد ادامه پیدا کنه این وضع؟
تا کی بگیم پزشکی و دندانپزشکی فقط هدفه؟؟
تا کی میخواین پستای رنگارنگ اینستاگرامی و وبلاگی بذارین که منمو بیمارستان و دم صبح و آفتابی که میتابه به من؟؟
و خدایا چقدر خسته از فلان و .
یا عکس یه ماگ و برش کیک کافی شاپی بذارین و زیرش بنویسین من بعد خستگی های دانشگاه؟؟
یا منم و خوابگاه و فلان روز قشنگ؟؟
یا من تا ۴۰ سالگی شوهر نمیکنم چون هدف دارم و خیلی خودم مستقلم و نیاز به این حرفا ندارم!
شما با این کاراتون فقط و فقط اینو القا میکنین که دو سه تا رشته هستن که باعث میشن پول و شهرت و اعتبار و آزادی و استقلال داشته باشیم.
یه جوون ۱۷ یا ۱۸ ساله چی میخواد از زندگی؟؟دقیقا همینارو میخواد و شما با این کاراتون بهش رویای کاذبی رو القا میکنین.
همین میشه که کسایی وارد پزشکی میشن که دست چپ و راستشونو از هم تشخیص نمیدن.چون اون هدف و رویا کاذب بوده.تلقین شده.قشنگ جلوه داده شده.
رفتار شما مثل این میمونه که ماهی و وادار کنین پرواز کنه و پرنده رو وادار به شنا کنین.اینجوری ماهی که ذاتش شناست میشه یه موجود پرواز کننده ناقص و پرنده یه شناگر ناشی.
اگر به هدفتون رسیدین و واقعا دوسش دارین که مطلقا خیلی ها حس کاذبشو دارن بدونین شما تاثیرگذار هستین روی خیلی آدم ها پس تلقین کاذب نکنین.
تجربه بهم ثابت کرده کسی اگر خوشبخت و خوشحال از یه دستاورد یا موفقیت باشه هیچوقت اونو به رخ کسی نمیکشه.
تمام.
درباره این سایت